şikayet etmeye mi başladık???

cumartesi günü ilk defa böyle bir olayla karşılaştık şeyme ile gülmemek için kendimizi zor tuttuk...
zsareyi yemek yedirirken, annecim ye de büyük abla olucan diye diye büyütmüşüm kızımı hayal gücü ile sanırım...
şeyma mutfağı toplarken zsare yanına gitmiş ve şeyma ben abla oldum demiş...
şeyma da hayır teyzecim sen daha küçüksün biraz daha büyümen gerek deyince bizimki yedirememiş kendine bu durumu biraz holde gidip geldikten sonra tekrar şeymanın yanına gidip şimdi abla oldum mu diyip şeyma da hayır teyzecim daha değil diyince soluğu benim yanımda aldı ve kızmış olacak ki sesli bir şekilde "anneeeeeee şeyma bana abla olmadın diyooooo!!!!" dedi...
kolumdan tuttuğu gibi şeymanın yanına götürdü beni, hadi söyle anne ben ablayım der gibi...
ben de şeyma zsare şu bebeğin bu bebeğin ablası olmuştu ya diyince zsare o kadar rahatladı ki :)

şeyma ama bu hallerini hatırlayınca kızımın abla olmadığını söylemek haksızlık değil  mi???

baksanıza ne kadar da minikti.....

çarşamba günü de salona girmiş ve sevde teyzesi hadi tatlım içeri gidelim diyince yok ben burda durcam diye itiraz etmiş.....
sevde de iyi o zaman sen burda tek başına kal diyince zsare hemen anneanneeeeeeeeeeeeeeeeee diye anneannesini çağırmış ve şikayete başlamış....
anneanne, sevde bana dedi ki sen burda tek başına kal.....
anneannesi tabi ah yavrum gel ben seni alayım öpüşmeler falan :) :)

ilk kez cumartesi karşılaştığım bu durumu çarşamba da yaşatınca zsare yeni birşey daha öğrendiğini gördüm...
şikayet etmek...
iyi olsa da olmasa da....
bakalım bu durum ne kadar sürecek :)