serap & cihan

 06.06.2010...

yağmurlu bol bereketli bir pazar akşamı...

yaşadığımız tüm koşuşturmaların, hazırlıkların, heyecanların ve onlar için bilmem kaç yılın sonunda yaşadıkları güzel bir gün...

tatlı bir gün...

birbirlerine söz verdikleri gün...

parmaklarına bağlandıklarının emaresi yüzüklerini taktıkları gün...

annemin çok duygulanıp ağladığı gün...

babamın içinin eridiği gün...

benim çok sevdiğim kardeşimin mutluluğunu görüp mutlu olduğum gün...
mehmedin pabucum dama atılıyor diye üzüldüğü gün...

evimizin tatlı bir kalabalık gördüğü gün...

tüm gözlerin sevinçle güldüğü gün...

ceydanın onlar için hazırladığı kalpli, üzerinde serap & cihan yazan kurabiyelerin ikram edildiği gün...

bülent abinin bol bol servis yaptığı ve gelip geçerken serapa bol bol takıldığı gün...

özenli damadın elbisenin renginden olsun, serap üzülmesin diye kumaştan diktirdiği kravatını taktığı gün...

serapın çok yoğun okul programından aralara sıkıştırıp üç gün provalara gittiği elbisesini giydiği gün...

ikisinin birbirine çok yakıştığı gün...

Rabbimin onları birbirine yazısını bizim de gördüğümüz gün...

babamın ikinci kızının sözlendiği, yuvadan yavaş yavaş uçmaya başladığı gün...

canım gibi sevdiğim kardeşime ve damadımız cihana ömür boyu mutluluklar diliyorum...

Rabbim tamamına erdirsin...

hayırlı, mutlu bir gelecekleri olsun...